(387) My quoted Quotes in my Posts (10)

(148) “A man, not interested in Literature, Music (Classical – as it is the ancient verse) or any Art, is just like an animal without a tail and horns.” (A Sanskrit Verse)

(149) “Books are the carriers of civilization. Without books, history is silent, literature dumb, science crippled (lame), thought and speculation at a standstill.” (Barbara W. Tuchman) 

# Life and Literature

(150) “Error is committed unknowingly and innocently, but blunder is backed by strong intension and sometimes hasty thoughtlessness for doing so.”  (Valibhai Musa)

(151) “Shared joy is a double joy; shared sorrow is half sorrow.” (A Swedish proverb)

(152) “A balanced life is the only key to preserve the prosperity for a long time.” (An unknown source) 

(153) “You will never have any more time than you have today.” (William George Plunkett) 

(154) “One should also recognize the opportunities as they, sometimes, come open-faced and, sometimes, disguised.” (Valibhai Musa)

(155) “Our temptations and efforts to gather the whole world within our arms or under our feet are futile just as a hen tries to gather her chicks, wandering here and there, under her wings.” (Valibhai Musa)

#  Lose and long on life long

(156) “To be human means to feel inferior. (Alfred Adler)

(157) “Nature is the best physician and that it should be allowed to function without the intrusion of meddlesome interference.” (Hippocrates, the Father of Medicine and a Greek Physician) 

(158) “The beloved of the Almighty are: the rich who have the humility of the poor, and the poor who have the magnanimity of the rich.” (Sheikh Saadi, a Persian man of literature)

# Lady with the lantern !

(159) “I would suggest that when a person has a thought of doing anything serious against the law, it should go to a quiet place and think about it seriously before it does.” (William George Bonin, a murderer, who was executed about a decade ago in America had uttered his last words)

(160) “If you hear that someone is speaking ill of you, instead of trying to defend yourself, you should say, ‘He obviously does not know me very well, since there are so many other faults he could have mentioned.’” (Epictetus, a Greek Philosopher)

(161) “Behave with others as you would expect others to behave with you.” (A Slogan)

# Hear-says or rumors

(162) “Silence of good people encourages evil indirectly.” (Valibhai Musa)

# Paying Respect to the Late Mr. ‘Sufi’

(163) “Just to prevent the wars, walls should be built in the minds of the people.” (An unknown source) 

(164) “We see that this song of hate has not benefited humanity.” (Mahatma Gandhi)

#  Life on earth, possible but not safe !

(165) ’‘To do  and not to do is a question.” (Shakespeare)

# No scarcity of Jacks of All !

(166) “A little learning may be perfect if style of presentation goes with it”. (A Saying)

# Art of Balanced Exaggeration in Conversation – 1

(167) “Poetry is an art of soul.” (An unknown source)

(168) “Exaggeration is to paint a snake and add legs.” (A Proverb) 

(169) “Some so speak in exaggerations and superlatives that we need to make a large discount from their statements before we can come at their real meaning.” (Tryon Edwards) 

# Art of Balanced Exaggeration in Conversation – 2

(170) “Opening of a mall in a city puts an end to the business of thousands of hawkers and traders. This mall culture will plunge the middle class into a greater financial crisis and turn hawkers into beggars.” (Medha Patkar, an Activist)  

# Rivalry of two retail trade sectors in India

(171) “Over diversification is only good for those who don’t know what they are doing, If you are sure that you know five good stocks then have faith in yourself and distribute your money among them instead of buying thirty random companies that you know nothing about. Diversification can scientifically reduce your returns especially when you believe that few stocks will go up in price by a good percentage.” (Warren Buffet, the richest man in the world)

# Strategies in Bearish Stock Market

(172) “One of my colleagues asked if I was lying in the emergency room critically ill, would I prefer a doctor with technical excellence, or one who was compassionate and caring? I replied neither. Why should a patient need to choose? A competent Physician must be both.” (Dr. Gabriel Smilkstein)

#  Dr. P. J. Shah, a tender-hearted Physician will be missed

(173) “One should save money against hard times, save wife at the sacrifice of own riches, but invariably one should save own soul even at the sacrifice of wife and riches.” (Chanakya)

(174) “If a country is to be corruption free and become a nation of beautiful minds, I strongly feel there are three key societal members who can make a difference. They are the father, the mother and the teacher.” (Kelly Preston)

#  Rising above Corruption – A General Review

(175) “The statistics on sanity are that one out of every four persons is suffering from mental illness. Think of your three best friends and if they are okay, then the fourth that remains is you.” (Rita Mae Brown) 

#  Who is really insane? – ‘Seldom’ such Posts (3)

-Valibhai Musa 

 

જીવન અને સાહિત્ય

Click here to read in English

સંસ્કૃતમાં એક શ્લોક છે – “साहित्यसंगीतकलाविहीन, साक्षात्पशु, पूच्छविश्नहीन”. આનું ગુજરાતીમાં કંઈક આવું ભાષાંતર થાય : ‘સાહિત્ય, સંગીત (Classical – being the verse ancient) અને અન્ય કલાઓમાં રુચિ ન ધરાવનાર માણસ પૂંછડા અને શિંગડા વગરના પશુ જેવો છે.’ અહીં હું માનવજીવનના સંદર્ભમાં માત્ર સાહિત્ય વિષે જ ચર્ચા કરવાનો છું. સાહિત્ય એ માનવ જીવનની અનિવાર્ય જરૂરિયાત છે. તે માનવીની આંખ ઊઘાડનાર, જીવનઘડતર માટે પ્રેરક બળ પૂરું પાડનાર અને માનવજીવન, માનવીય પ્રેમ, માનવ સ્વભાવ અને સમગ્રતયા કહીએ તો માનવતાને સમજાવનાર ઉપદેશક કે ગુરુ સમાન છે. સાહિત્ય માનવીને પશુતામાંથી બહાર આવવા અને માનવતાને અપનાવવા માટે મદદરૂપ થાય છે. સર્જનહાર તરફથી ઉપહાર રૂપે માનવીને પ્રાપ્ત થએલ બુદ્ધિમત્તા જ તેને અન્ય પ્રાણીઓથી માત્ર નોખો જ નહિ, પણ સર્વશ્રેષ્ઠ બનાવે છે. ધાર્મિક અને અન્ય વિજ્ઞાનો સહિતના સમગ્ર સાહિત્યનો અભ્યાસ માનવીની માત્ર બુદ્ધિશક્તિને જ ધારદાર બનાવતો નથી, પણ તેને પ્રેરણા આપવા અને એવું માનસિક વલણ બાંધવામાં મદદરૂપ થાય છે કે જે થકી માનવી દૃશ્ય અને અદૃશ્ય એવી બ્રહ્માંડની સઘળી બાબતોને સમજી શકે. કવિઓ, ફિલસુફો, બુદ્ધિજીવીઓ અને ધર્મધુરંધરોનાં સામાજિક અને ધાર્મિક સાહિત્યો થકી માનવી આધ્યાત્મિકતા, બ્રહ્માંડની દિવ્યતા અને તેનાં રહસ્યો તથા સઘળાં સર્જનોનો સર્જક એવા સર્વશક્તિમાન સર્જનહારને સમજી અને ઓળખી શકવા સમર્થ બને છે અને સામાન્ય માનવીમાંથી તે મહામાનવ પણ બની શકે છે. સાહિત્ય માનવીના મન અને આત્માને એવું પોષણ પૂરું પાડે છે કે જે થકી તે ખુદ પોતાના જીવનને સફળ બનાવતા પોતાના વિચારોને સમૃદ્ધ બનાવી શકવા ઉપરાંત એ સઘળી માનવજાતના કલ્યાણ માટેનું વિચારતો થાય છે અને એ માટે ચિંતિત પણ રહેતો હોય છે.

પુખ્તવયે પહોંચેલ કોઈપણ પુરુષ કે સ્ત્રી જો સાહિત્ય પરત્વે ઉદાસીનતા સેવે તો તે રવીન્દ્રનાથ ટાગોરના ‘સાહિત્યસર્જકતા (Authorship)’ શીર્ષકવાળા કાવ્યના બાળક સમાન છે. હું જાણું છું કે મારા આ લઘુ નિબંધમાં ગૌણ બાબતને વધારે અવકાશ આપવો તે યોગ્ય નથી, પણ હું મારી જાતને રોકી શકતો નથી કેમ કે મને ખાત્રી છે કે તે કાવ્યના બાળકની સાહિત્યને સમજવાની અક્ષમતા મારા વાંચકોને એ સ્વીકારવા ફરજ પાડશે જ કે પુખ્ત વયની કોઈપણ વ્યક્તિ જો સાહિત્યને ન સમજે અથવા તેનાથી આભડછેટ રાખે તો તે પેલા નાના બાળક જેવી કક્ષામાં જ ગણાય, જ્યાં ફરક માત્ર એ જ સમજવો રહ્યો કે પેલી મોટી વ્યક્તિ રમકડાં રમતી નથી કે પારણામાં ઝૂલતી નથી. ચાલો, આપણે એ કાવ્યમાંના બાળકના વિચારોની આછેરી ઝલક માણીએ.

એ કાવ્યમાંનું બાળક પોતાના સાહિત્યકારપિતા ઉપર કેટલાક આરોપો મૂકતાં પોતાની માતા સમક્ષ ફરિયાદ કરે છે. પહેલાં તો તે કહે છે પિતાજી વિપુલ પ્રમાણમાં ભલે પુસ્તકો લખતા હોય, પણ તે શું લખે છે તે મારી સમજમાં આવતું નથી. વળી આટલું જ નહિ, પણ તે તેની માતાને પણ પોતાની વાત સાથે સંમત થવાનું જણાવતાં કહે છે કે તે પણ તેની જ જેમ તેમના લખાણને સમજી શકતી નહિ જ હોય ! એ બાળક સાવ  નિર્દોષભાવે પોતાની માતાને પિતા કરતાં ચઢિયાતી એ દલીલથી ગણાવે છે કે તેણી કેવી સરસ વાર્તાઓ કહી સંભળાવે છે કે જે તેના પિતાજી લખી શકતા નથી. આપણને રમુજ થાય એવા શબ્દોમાં તે બાળક તેની માતાને પૂછે છે કે શું તેમણે તેમની માતા પાસેથી એવી વાર્તાઓ સાંભળી નહિ હોય કે પછી સઘળી ભૂલી ગયા હશે ! વધુ આગળ તે બાળક ઉમેરે છે કે પિતાજી સાચે જ સાવ એવા ધુની થઈ ગયા છે કે જાણે આખોય સમય તે પુસ્તકો બનાવવાની કોઈ રમત ન રમી રહ્યા હોય ! વળી તે તેની માતાનો ઉધડો લેતાં તેમને એ પણ પરખાવી દે છે કે તું પણ મને ઘરમાં જરા સરખો પણ અવાજ કરવા દેતી નથી એમ કહીને કે તેમને તેમના કામમાં ખલેલ પહોંચે છે ! આગળ જતાં બાળકની બીજી એક વાત આપણને હસાવ્યા વિના છોડશે નહિ, જ્યારે કે તે એમ કહે છે કે પોતે પોતાની નોટબુકમાં જેમ એ, બી, સી, ડી, ઈ. અક્ષરો લખે છે તેમ તેનાથી વિશેષ તે કંઈ જ લખતા નથી. બાળકની દલીલોમાં પરાકાષ્ઠા તો ત્યારે જ આવે છે કે તેના મતે પિતાજી કાગળોના ઢગલે ઢગલા બગાડે છે, ત્યારે તે તેમને કશું જ કહેતી નથી અને પોતાને તો હોડી બનાવવા એક કાગળ સુદ્ધાં પણ લેવા દેતી નથી ! અહીં આ કાવ્યનો ટૂંક સાર પૂરો થાય છે, પણ મારા વાંચકોને ભલામણ કરું છું કે તે કાવ્યનો સાચો આનંદ માણવો હોય તો મૂળ આખું કાવ્ય દરેકે વાંચી જવું જોઈએ.

હવે, ફરી એકવાર મારા નિબંધના વિષયવસ્તુના કથનના મુખ્ય પ્રવાહે આવું છું. આજકાલ લોકોમાં સાહિત્યવાંચન નોંધપાત્ર માત્રામાં ઘટવા માંડ્યું છે, જેના કારણમાં કહી શકાય કે બે પરિબળોએ આમાં મુખ્ય ભાગ ભજવ્યો છે; એક, મનોરંજનનાં ટી.વી., ચલચિત્રો અને રમતગમત જેવાં અન્ય સ્વરૂપોની વધતી જતી લોકપ્રિયતા; અને બે, કુટુંબના ભરણપોષણ માટેની દ્રવ્યપ્રાપ્તિ અર્થે માણસે થકવી નાખે એવી કમાવા માટે કરવી પડતી દોડધામ. આવી પરિસ્થિતિમાં વાંચન એ ભુલાઈ જતી એક કલા બની જાય, તો જરાય નવાઈ નહિ; અને જો ખરેખર તેમ બન્યું, તો વિશ્વ માટે એ સારી નિશાની નહિ હોય.

આધુનિક મનોરંજનનાં માધ્યમોએ સાહિત્યવાંચનનું સ્થાન ભલે કદાચ લઈ લીધું હોય, પણ દુ:ખદ બાબત તો એ છે કે એ માધ્યમોનો આશય માત્ર એ રહ્યો છે કે લોકોને કેવી રીતે ફક્ત મનોરંજન પૂરું પાડવું, તેમના મોજશોખ ઉશ્કેરવા અને તેમને નિષ્ક્રીય બનાવી દઈને તેમનો મૂલ્યવાન સમય વેડફવો. લોકોનું ચારિત્ર્યઘડતર થાય, તેમનાં દિમાગોમાં સમજદારી વિકસે અને તેમના આત્મા ઉન્નત થાય એવા કોઈ આદર્શોથી આ માધ્યમો ઘણાં દૂર જતાં રહ્યાં છે. નિ:શંક, એ બધાં ભલે કલાનાં વિભિન્ન સ્વરૂપો હોય, પણ લોકોના સંસ્કાર, ચારિત્ર્ય અને સંસ્કૃતિના વિકાસ માટે એ બધાં અપૂર્ણ અને ખામીયુક્ત પુરવાર થવા માંડ્યાં છે.

સદીઓથી બે ભાગે વહેંચાએલી કલા અંગેની વિભાવનાઓ અર્થાત ‘કલા ખાતર કલા’ કે ‘જીવન ખાતર કલા’ અન્વયે ચર્ચાઓ થતી આવી છે, પણ તેનું સર્વસંમત કોઈ આખરી નિરાકરણ આવ્યું નથી. ‘કલા ખાતર કલા’ નો ખ્યાલ તેના હિમાયતીઓ માટે સારો હોઈ શકે, કેમ કે તેઓ કલાને બચાવવાના ઠેકેદાર બની બેઠા હોય છે, પણ સામાન્ય માણસ માટે તો ‘કલા એ કલા’ હોવા સિવાય કંઈક વિશેષ અપેક્ષિત હોય છે કે જેનાથી તેના જીવનનાં વિવિધ પાસાંનો વિકાસ થાય, કંઈક એવું હોય કે જેથી તેના આંતરિક વિચારો મજબૂત બને, કંઈક એવું પ્રશિક્ષણ પ્રાપ્ત થાય કે જેના વડે પોતે કલ્પનાઓની દુનિયામાં રાચવાના બદલે જીવનની વાસ્તવિકતાઓને સમજતો અને ઓળખતો થાય. કોઈપણ કલા કે જેમાં સાહિત્ય પણ આવી જાય, એ બધીયનો એક ઉદ્દેશ તો અવશ્ય હોવો જોઈએ કે એના ભોક્તાના વર્તન અને ચારિત્ર્યમાં કંઈક હકારાત્મક પરિવર્તન આવે. આધુનિક લોકપ્રિય કલાઓ જેવી કે પશ્ચિમનું ઘોંઘાટિયું સંગીત, બીભત્સ નૃત્યપ્રયોગો, અશ્લિલ ચિત્રાંકનો (Painting) અને તસ્વીરકલાઓ (Photography), હિંસક અને મદહોશીપ્રેરક ચલચિત્રો અને ટીવી શ્રેણીઓ એ નવી ઊછરતી પેઢી માટે હળવા ઝેરસમાન સાબિત થઈ રહી છે, જેના પરિણામે તેઓ અધોગતિની ઊંડી ગર્તામાં ધકેલાઈ જશે તે નિર્વિવાદ હકીકત છે. સાહિત્ય (અહીં શિષ્ટ અભિપ્રેત છે, નહિ કે અશ્લિલ) અને અન્ય કલાઓમાં પાયાનો તફાવત આપણે સાવ સાદી એ રીતે ઓળખી શકીએ કે સાહિત્ય આપણને એ શીખવે છે આપણે જીવનમાં શાનો આનંદ લેવો જોઈએ, જ્યારે અન્ય કલાઓ આપણને એમ બતાવે છે કે આપણે જીવનનો આનંદ કેવી રીતે લૂંટવો જોઈએ.

સાહિત્ય આપણા માટે કદીયે ન જોઈ હોય એવી આંતરિક અને બાહ્ય જગતની ક્ષિતિજો તરફ જોવા માટેની આપણા મનની બારી ખોલી આપે છે. મહાન સાહિત્યકારોનાં સર્જનોએ માનવીની વિચારવાની દિશાઓને જ સાવ બદલી નાખી છે. તેમણે પોતાનાં સાહિત્યોના પ્રભાવ થકી માણસોનાં મનમાં નૈતિકતા અને સામાજિક સભાનતાનાં એવાં બીજ ઊગાડ્યાં છે કે જેના પરિણામે વિશ્વમાં ઘણાં સામાજિક અને રાજકીય ક્ષેત્રોમાં ધરમૂળ પરિવર્તનો આવ્યાં છે. બીજા શબ્દોમાં કહીએ તો વિશ્વભરમાં કલ્પી ન શકાય તેવી ક્રાંતિઓનો જન્મ સાહિત્યો દ્વારા જ થયો છે. આનાં ઉદાહરણોમાં વિશ્વભરમાં લોકશાહી ઢબની શાસનપ્રણાલીનો પ્રસાર, ગુલામીપ્રથાની નાબૂદી, અસ્પૃશ્ય કે અશ્વેતો પ્રત્યેની ધિક્કારની લાગણીનો અંત, વિવિધ પ્રકારના ભેદભાવોને જાકારો, સમાજમાં સ્ત્રીઓના દરજ્જાનું ઉત્થાન વગેરેને ગણાવી શકાય કે જે માટેનો સંપૂર્ણ યશ માત્ર અને માત્ર સાહિત્યના ફાળે જ જાય છે અને જે દ્વારા વિશ્વભરના અસંખ્ય જ્ઞાતિસમુદાયોમાં અને વિશ્વના ખૂણેખૂણામાં એવી ક્રાંતિકારી વિચારધારાઓ વિકસી શકી છે. વિશ્વભરની પોકળ અને અયોગ્ય એવી પ્રણાલિકાઓના સ્થાને આદર્શવાદી પરિવર્તનોનો જે પવન ફૂંકાયો છે, તેની પાછળ સાહિત્યની જ પ્રમુખ ભૂમિકા રહી છે, જેને કોઈ નકારી નહિ જ શકે. આ લેખના કદને પ્રમાણસર જાળવી રાખવા ક્રાંતિનાં જનક એવાં ધાર્મિક અને સાહિત્યિક પુસ્તકોની યાદી અહીં આપી શકાય તેમ નથી. એ સઘળા સાહિત્યે સમયેસમયે માનવજિંદગીમાં આમૂલ પરિવર્તનો લાવવા માટે ઉમદા ભાગ ભજવ્યો છે, જે સર્વવિદિત છે.

સાહિત્યની એક અમૂલ્ય સેવા એ પણ હોય છે કે ઘણીવાર કોઈ માન્યતાઓને કોઈ સ્થાપિત હિતો દ્વારા આપણા માનસમાં ગમે તે રીતે ભલેને ઠાંસીઠાંસીને ભરી દેવામાં આવી હોય, તેમ છતાંય તે સઘળી સાહિત્યના વાંચનથી ઊખડી પણ શકે છે. સાહિત્ય માણસને બૌદ્ધિક રીતે પરિપક્વ થવા અને પોતાની સમજદારીમાં વૃદ્ધિ કરવા મદદરૂપ થાય છે. એક અમેરિકન લેખિકા અને ઇતિહાસકાર – બાર્બરા ટચમેન (Barbara W. Tuchman) સાહિત્યિક પુસ્તકો  વિષે પોતાનું અવતરણ આપતાં કહે છે કે “પુસ્તકો એ સંસ્કૃતિનાં વાહકો છે. પુસ્તકો વગર ઇતિહાસ ચૂપ છે, સાહિત્ય મૂંગું છે, વિજ્ઞાન પાંગળું છે અને વિચાર તથા અનુમાન બંધિયાર બની જાય છે.” જ્ઞાનની ક્ષિતિજોને વિસ્તારવા પુસ્તકો સિવાય અન્ય કોઈ વિકલ્પ નથી કે જે અસરકારક અને પરિણામલક્ષી હોય.

વિશ્વનાં માતાપિતાને અનુલક્ષીને મારી નમ્ર વિનંતી અથવા સૂચન જે ગણો તે છે કે તેમણે પોતાનાં સંતાનોને સારાં પુસ્તકો અને સંસ્કારલક્ષી સામયિકો વાંચવા પ્રોત્સાહિત કરવાં જોઈએ. આધુનિક સમયમાં બાળકોના જન્મદિવસોની ઊજવણી પ્રસંગે તેમને જાતજાતની ભેટસોગાદ આપવાની પ્રણાલિકા ઉત્તરોત્તર વધતી જાય છે. શું આપણે એ બક્ષિસોની યાદીમાં એકાદ સારા પુસ્તકને ન ઉમેરી શકીએ ?

– વલીભાઈ મુસા

Translated from English version titled as “Life and Literature” published on May 05, 2008.

 

 

 

 

 

 

 

Life and Literature

Click here to read in Gujarati
In Sanskrit, there is a verse (Shloka) as “साहित्य संगीत कला विहीन, साक्षात् पशु, पूच्छविश्नहीन” (Sahitya sangeet-kala vihin, sakshat pashu poochchh vishna-hin). Its translation is as “A man, not interested in Literature, Music (Classical – as it is the ancient verse) or any Art, is just like an animal without a tail and horns.” Here, I am going to discuss only literature in context to human life. Literature is an indispensable necessity of human life. It is an eye opener, a driving force to mould our life and a preacher to understand human life, human love, human nature and overall to say humanism. The literature helps a man to come out from animalism and adopt humanism. Gift of intellect from God to a man makes him different and superior to all other creatures. The study of literature, inclusive of religious ones and other sciences, not only sharpens the intellect of a human; but also provides him inspiration and aptitude to know everything, visible or disguise, in the universe. With reading the works of poets, philosophers and intellectuals and also religious literature of spirituality, divinity and mysteries of the universe and its Creator, a man can become capable to uplift himself to be a super human from simply a human. The literature feeds the human mind and soul such a food with which it can enrich own thoughts to make own life successful and think for the good of the whole mankind of the universe.

A matured man or woman who remains indifferent towards literature is just like a kid of a famous poem of Rabindranath Tagore titled as ‘Authorship’. I know that to spare more space for this side reference in my brief essay is not appropriate, but I can’t withhold myself as I am sure that the poor level of the kid of the poem to understand literature will compel my Readers to admit that the people, matured but passive towards literature, are like this kid unable to understand literature with the only difference that they people do not play with toys and swing in cradles. Let us enjoy some pieces of thoughts of the kid of above poem here below.

The child complains to its mother with some charges put upon its father, an author. Firstly, it says that the father writes a lot of books but what he writes is beyond its (kid’s) understanding. It tries to make its mother agree with that she is also in same position unable to understand what he writes. The child considers the mother superior to the father as she can tell nice stories which the father can’t write. A very cute question is asked whether he has not heard the stories of giants, fairies and princesses from his own mother or has forgotten them all. Further, the child says that the father is crazy towards writing books as if he plays at making books. The child complains also that she does not allow it to make the slightest noise in the house that may disturb him. In child’s view, the writing of books is nothing more than its own writing of the alphabets just as a..b..c..d..e in its notebook. We can see the humorous argument of the child in a climax that the father wastes heaps and heaps of papers and she does not allow it (kid) to take a single sheet of paper to make a boat with. Here, my summary of the poem is over but I recommend to my Readers to read original text of the said poem to enjoy it nicely.

Now, I once again come to my main track of the theme of my essay. Today, the Reading of literature has decreased to a considerable rate. Two factors have played their rolls in this regard; one, other forms of entertainment such as TV, Movie, Sports etc. have become popular and, two, human life has become strenuous in gaining money for survival of the family. In such situation, the Reading is going to become a lost art and that is not a good sign for the future of the world.

Modern means of entertainment which have taken place of Reading of literature are merely aimed to give pleasure, luxury and time-pass only. They are far away from teachings of any moral lessons or developing any wisdom in the minds and souls of the people. No doubt, all these are the various forms of an Art, but they are deficient and imperfect for cultural advancement of the people.

For centuries, a debate on art, divided into two schools of thought as ‘Art for art’s sake’ and ‘Art for life’, has been going on without any conclusion. Concept of ‘Art for art’s sake’ may be good for artists themselves as they are the monopoly holders of saving art, but the common men need something more that may uplift them in all aspects of their lives, something that may empower them to strengthen their inner thoughts, something that may realize them the realities of life rather than flying high in the sky of imaginations. Any art whether it may be even literature must have the aim of bringing some change in human behaviors and morals. Modern popular arts such as western noisy music, vulgar performance of dance, nude painting and photography, violent and sexy movies and TV serials are just like slow poisons for the new generation capable enough to throw them deep down into the valley of decline. We can distinguish the basic difference between literature and other arts in a very simple way that literature teaches us what to enjoy and other arts teach us how to enjoy.

Literature opens the windows of our mind through which we can gaze towards the unknown inner and outer world which we have not yet seen. The works of great writers have changed the thinking directions of the people with their writings. They have sown the seeds of social awareness and ethical reformation in the minds of the people and many revolutions such as developing ideas of democracy, abolishing slavery and hatred towards so called untouchables, avoiding discriminations of all kinds, uplifting the status of a woman in society etc. have been possible covering the most part of the world and its numerous communities. It is the role of literature that has changed the most of the false traditions throughout the globe. To maintain the size of my Article, I cannot catalogue all those books both literary and religious which have played a vital role in changing the values of human life.

Literature is capable to change our beliefs if they have been falsely hammered into our minds. It makes us a mentally matured person to grow high towards understanding. An American historian and author – Barbara W. Tuchman quotes on books of literature as “Books are the carriers of civilization. Without books, history is silent, literature dumb, science crippled (lame), thought and speculation at a standstill.” For expansion of horizons of knowledge, no any alternative other than books can be so effective and result oriented.

My humble request and counseling to parents worldwide is that they should encourage their children to read some good books or cultural magazines. In modern social system, birthdays of children are celebrated by giving them various gifts. Should we not add at least a single good book to the list of gifts?

– Valibhai Musa
Dtd.: May 5, 2008