પગરખા પ્રક્ષેપાસ્ત્ર (મિસાઈલ) ઉપર એક ગંભીર નોંધ – ‘જવલ્લે’ જ આવા લેખ (૨)

Click here to read in English
પ્રાચીન સંસ્કૃતિના આધારલેખો પગરખાં વિષેના ઘણા સંદર્ભો દર્શાવે છે. અસંખ્ય પુરાવાઓ એ સાબિત કરી આપે છે કે શા માટે અને કેવી રીતે આપણા પૂર્વકાલીન પૂર્વજોએ હાલમાં વપરાતાં પગરખાં જેવા વૈકલ્પિક ઉપાયો જેવા કે જાડાં અને મોટાં પાંદડાં અથવા મરેલાં પ્રાણીઓનાં ચામડાં પગતળિયે લપેટવાં કે પછી લાકડાની પાદુકાઓ (ચાખડીઓ)પહેરવી વગેરે પ્રયોજ્યા હતા. આ ઉપાયો માટેનાં કારણો આજના જેવાં એ જ હતાં કે આશ્રય અને ખોરાક માટે ભટકતું જીવન ગાળતા આપણા આદિ માનવો પોતાનાં પગનાં તળિયાંનું અણીદાર પથ્થરો, કાંટાઓ, કાદવકીચડ કે બળબળતી રેતીથી રક્ષણ કરી શકે.

તાજેતરમાં પગરખાંના ઉપભોગે નોંધપાત્ર પ્રગતિ કરી છે અને તેનો અસ્ત્ર (મિસાઈલ)તરીકે તથા વિરોધ પ્રદર્શિત કરવાના પ્રતીક તરીકે ઉપયોગ થવા માંડ્યો છે! અમેરિકી પ્રમુખ મિ. જ્યોર્જ બુશ જ્યારે ઈરાકના વડા પ્રધાન મિ. નૂરી અલ-માલિકી સાથે ડિસેમ્બર ૦૮, ૨૦૦૮ ના દિવસે બગદાદમાં પ્રેસ કોન્ફરન્સને સંબોધી રહ્યા હતા,ત્યારે અચાનક મુન્તઝર અલ-ઝૈદી નામના પત્રકારે તેમના તરફ તેના જોડા ફેંક્યા હતા. વળી એ જ ઘટના પછી, ફેબ્રુઆરી ૦૩, ૨૦૦૯ના રોજ એક વિરોધ પ્રદર્શનકારી (નામ જાણવા મળ્યું નથી)એ ચીનના વડાપ્રધાન મિ. વેન જિઆબો (Wen Jiabao)ને કેમ્બ્રીજ યુનિવર્સિટી (યુ..કે.)માં ગાળો ભાંડી હતી અને તેમના તરફ પગરખું પણ ફેંક્યું હતું.

 

My Haikus (Tragic) – V [મારાં હાઈકુ (વિષાદમય) – ૫]

Here below, you will find some more Haikus which represent some word pictures of the soul-mate on death bed or already dead and/or buried in the grave-yard. Some of them represent emotional expressions of husband missing his beloved who has passed away. Some situations and narrations are very touching to the heart, in my opinion, and hope that my Readers will also agree with. Still, I have many Haikus on varioussubjects ready to post, but I wish to have some break. Thus, this post on Haikus is the last, meanwhile, to say.

Now, go further toshare the grief felt by the husband:

ઘોરઘોડિયે
હૂંફમજાની, મળે
સુખનિંદર ! (૫૮) (Grave and cradle)

મરવાટાણે
રડેસૌ, મથે મને
રડાવવાસ્તો ! (૫૯)

ઇલાસ્ટિકશાં
જીવન, ખેંચે–છોડે,
કોટિ તબીબો ! (૬૦)

મૃત્યુશય્યાએ
તું, ખૂબ રડ્યા અમે,
પૂર્ણ સંતોષ ! (૬૧)

ક્રૂર મજાક !
તમે ઓઢીને સૂતાં,
અમે રડતા ! (૬૨)

સજીવન થૈ,
રખે રડી પડો તો !
ખાળું હું અશ્રુ ! (૬૩)

શબવાહિની
વહે શબ, સાથ લૈ
ભાવી મડદાં ! (૬૪)

શી હઠ તવ !
રહ્યાં ઊંચકવાં, ત્યાં
કબર ભણી ! (૬૫)

છ બાય દોઢ
મ્હેલ દિવાલે કાચો,
છત તો પાકી ! (૬૬)

દફન થયાં,
કફન થતા, કાશ !
દટાતાં સાથે ! (૬૭)

સંતતિભાર
ઓઢાડી મુજને, તેં
ઓઢી કબર ! (૬૮)

નાગણસમ
સરકી ગયાં, વધ્યા
અમે કાંચળી ! (૬૯)

ચૂપકીદીથી
પવનલ્હેરસમ
ગયાં સરકી ! (૭૦)

કાળજું કોરે,
તવ યાદ, રાતદિ
બની ભ્રમર ! (૭૧)

કોમળ યાદ
થૈ ન્હોર તીણા, ચીરે
મુજ કાળજું ! (૭૨)

નવલકથા
જીવ્યાં આપણ બેઉ,
અણમુદ્રિત ! (૭૩)

આશિષ તને
અખંડ સૌભાગ્યની,
કઠે, હવે, હા !(૭૪)

તવ યાદનો
પ્રાણવાયુ જીવાડે,
ઠેલે મરણ ! (૭૫)

Hope be commented my post,

With Regards,
– Valibhai Musa
Dtd.: 14th January, 2008